Ada seorang (dua?) kawan, yang kita tidak suka dengan satu sikap
buruknya.
Orang lain pun sedar akan sikap buruknya itu.
Tapi, sampai
sekarangpun kita masih tetap berkawan dengannya.
Malah rindu-rinduan
pula jika lama tak ketemu, aduhai~
Teman lain sampai tertanya-tanya,
"Kau tahu dia begitu, kenapa masih bersahabat dengannya?"
Entahlah.
Tidak terungkap.
Mungkin itulah tandanya, kebaikannya yang lain
telah menguasai dirinya, lalu menutup sikap buruknya. Hinggalah
akhirnya kita setuju, "Ah, kecil saja keburukan dia itu. Dah memang
tabiatnya sejak kecil agaknya." Di sinilah tahap persahabatan tertinggi.
Kita benci cuma pada sikapnya, namun tidak pada orangnya.
Kita masih
sayang dan ingin terus bersahabat dengannya.
Sampai bila-bila.
Sampai
syurga kali. Indahnya ukhwah ini.
-SangPelangi-
-SangPelangi-
Nota kaki: ♥